وقتی پروژه ایکس را با رویاهای نسل جوان تر می کنید، چه چیزی به دست می آورید؟ در کمدی پر جنب و جوش اما ناهموار دبیرستانی یعنی فیلم ورودی، یک نوجوان خجالتی که به تازگی به دبیرستان وارد شده است با دختری که یک سال درس خوانده است ارتباط برقرار می کند و خاطرخواه او می شود. یک مهمانی بزرگ می تواند فرصتی را به او بدهد که به شدت به دنبالش است. بهترین دوستان بنج (میسون تیمز)، ادی (رامون رید) و کانر (رافائل آلخاندرو) مشتاقانه منتظر شروع دبیرستان بوده اند، اما هفته اول ورود آنها به عنوان دانش آموز سال اول سخت تر از آن چیزی است که فکر می کردند. وقتی آنها یک دعوت انحصاری برای مهمانی خانه سالمندان به دست می آورند، پسرها از فرصتی برای تغییر زندگی دبیرستانی خود استفاده می کنند. اما جشن وحشی تر از آن چیزی است که آنها انتظار داشتند و تبدیل به شبی می شود که هرگز فراموش نخواهند کرد.
تاریخچه ای طولانی از فیلم های پارتی های وحشیانه نوجوانان وجود دارد. بیشتر آنها به سرعت محو می شوند و تنها تعداد انگشت شماری جای خود را در فضای فرهنگی باز می کنند و ماندگار می شوند. بنا بر تجربیات ما، آنهایی ماندگار می شوند که دو خصلت دارند: یا بسیار خنده دار هستند و یا عمیقاً صمیمانه هستند. اگر هر دو با هم باشند پاداش می گیرند. می دانیم که این ژانر برای همه مناسب نیست، اما وقتی به خوبی ساخته شود می تواند فیلم خوبی از کار در بیاید، اما فیلم ورودی اینگونه نیست. برای تولیدی که قرار است کمدی باشد، این فیلم کاملاً فاقد شوخی است. فکر نمی کنم در مدت کوتاه 91 دقیقه ای فیلم حتی یک لبخند بزنید. کلمه ای که برای توصیف این فیلم بیشتر به ذهن می رسد، کلمه ی بی معنی است. بیشتر شخصیت ها یا بدون عمق هستند یا آزاردهنده و طرح داستان بدون قافیه یا دلیل زیاد اتفاق می افتد و هیچ وضوح رضایت بخشی وجود ندارد. شخصیت اصلی به ویژه آزاردهنده است چرا که شخصیت ثابتی ندارد.